استون

استون (نام گذاری ایوپاک “پروپانون”)ساده ترین کتون با فرمول CH₃COCH_{3    و یکی از لکه بر} ها است این ماده توسط جیم وایزمن کشف شه است این ماده فرار بی رنگ و به شدت آتش گیر است و مصرف بسیار زیادی در صنعت به عنوان حلال دارد یکی از ساده ترین روشهای ساخت این ماده تقطیر است

نام گذاری آیوپاک پروپانون

نام های دیگر دی متیل کتون, کتون β-کتو پروپان

فرمول موکولی CH3COCH3

جرم مولی g/mol 58.09

ظاهر مایع بی رنگ

چگالی	آبگونه(مایع) g/cm30.79
حلالیت در آب	حل شدنی
دمای ذوب	(C(178.2k˚94/9-
دمای جوش	(C(329.4k˚56.3

نمای مولکولی         سه گوش با دو راستا بر روی C=O

گشتاور دو قطبی D 2/91

کاربرد های استون

کاربرد استون برای تولید –تینرها-رنگ ها- چسب ها – لوازم آرایشی –پارچه و… میباشد استون با توجه به ویژگی های منحصر به فرد خوذ کاربرد های گسترده ایی در صنعت و مصارف ذیگر هم دارد یک سوم مقادیر تولید شده این ماده به عنوان حلال و لکه بر در تررکیبات آلی استفاده می شود این در حالیست که یک چهارم ماده تولیدی در مواد سازنده متیل متاکریلات اسید متیل متاکریلات  مانند استون سیانوهیدرین استفاده میشود این موارد در مراحل بعدی برای تولید محصولات اکریلیک  مانند ورقه های اکریلیکی استفاده می شود

تاریخچه استون

اولین شواهد تاریخی کشف استون یا دی متیل کتون به ابتدای قرن هفدهم در فرانسه بر می گردد ژان بگویین دانشمند و یاترد شیمیست فرانسوی که مدرسه داروسازی را در سال 1600 در پاریس تاسیس کرده بود اقدام به نوشتن کتابی به زبان لاتین با عنوان شروع شیمی کرد در این کتاب که در سال 1610 منتشر شد او تهیه استون را استات سرب را به روش تقطیر جامد  توضیح د اده و محصول تولید شده را روح زحل نامیده است زیرا سرب در ستاره شناسی آن زمان سمبل سیاره زحل بودجان گلاابر شیمیست و کیمیا گر هلندی آلمانی نیز روش پایرولیز از استات روی در اواسط قرن هفدهم موفق به تهیه استون شد و آن هارا روح سرب و روح روی نامید و بیان کرد که هر دو تاثیر یکسانی بر ردی بیماری ها خواهد داشت در سال 1671 سباستین مت لا فاوق شیمیست و دارو ساز فرانسوی از استون به عنوان حلالی برای استحصال اجزای فعال تریاک استفاده کرد در ابتدای قرن هجدهم ریچارد چنویکس شیمیست و منرا لوژیست ایرلندی پایرولیز بسیاری از استات ها را مورد مطالعه قرار داد او استیک اسید را فقط از استات سیلور و استون را از استات باریم تهیه کرد و اسید حاصل را روح پایرو استیک نامید هرچند دانشمند بسیاری بیش از بیش از دو قرن روی دی متیل فرمالدهید کار کرد اما در نهایت دو دانشمند آلمانی به نام های ژان بتیست آندره دوما و یوستوس فری هر فون لیبیش در سال 1832 موفق به ارائه فرمول تجربی استون شدند در سال 1833 انتونی الکساندر بروتوس باسی شیمیست و دارو ساز فرانسوی اس استون را برای این ماده شیمیایی با دادن پسوند ون به است گرفته شده از استیک پیشنهاد داد که مورد قبول همگان قرار گرفت  در سال 1852 نیز شیمیست انگلیسی اسکاتلندی الکساندر ویلیام ویلیامسون مشخص کرد که استون متعلق به خانواده استیل هاست در سال 1885 میلادی فریدریش آگوست ککوله فن اشترادونیتس آلمانی ساختار مدرن فرمول  استون را ارائه کرد ودر نهایت حییم عزرائیل وایزمن  بایوشیمیست روس که اولین رئیس جمهور رژیم صهیونیستی و نیز به همراه آلبرت انیشتین زیگموند فروید و مارتین بوئبر عضو هیئت علمی دانشگاه اورشلیم بود در اواسط قرن بیستم موفق به کشف فرایندی برای ساخت اقتصادی استون شد که امروزه نیز پروسه به نام فرایند وایزمن شناخت می شود اما از سال 1964 این فرایند نیز متروک گشته و جای خود را به فرایند واکر واکر هوخست هوک داد جالب است بدانید که استون در خون و ادرار همه انسان ها وجود دارد ولی خوردن آن موجب مسمومیت می شود